In 1964 arriveert de eerste Holstein Frisian stier in Europa. Het is Pabst Ideal die vanuit de VS naar Duitsland wordt gehaald door Dr. Gustav Wilke. De aankoop en emigratie naar Europa had nogal wat voeten in de aarde; opmerkelijk genoeg moest de Holsteinstier Pabst Ideal na aankomst worden gered, nota bene van de slager! De nu 89-jarige Wilke wil met genoegen zijn verhaal doen over de grote ommekeer in de fokkerij in Europa. Melkveebedrijf sprak met hem.
Melkveebedrijf op bezoek
De nog jonge Wilke komt na zijn studie in Göttingen en de VS in dienst bij het relatief kleine Osnabrücker Stamboek (OHG). Hier kwam hij tijdens zijn promotieonderzoek al regelmatig over de vloer. Uiteindelijk wordt hij daarvan directeur tot zijn pensionering in 1993. Vooral dat jaar studie in de VS en ook zijn vaardigheid om daar enthousiast en met verstand van zaken over te kunnen vertellen, zorgden voor brede contacten en aanzien in de wereld van de zwartbontfokkerij.
Internationale Zwartbontdagen
Ons eerste interview met Wilke vond plaats in een wel zeer toepasselijke omgeving. Namelijk omringd door hoogwaardig fokvee aan de vooravond van de jaarlijkse beroemd geworden Internationale Zwartbontdagen 2019 in Osnabrück. Zijn verhaal begint ongeveer in de jaren 50 toen de jonge Wilke een opleiding ‘Algemeine Landwirtschaft’ deed aan de Universiteit van Göttingen, en promoveerde op melkbaarheidsonderzoek in het licht van de genetica. Dat was bij de Duitse professor Fritz Haring, en leidde ook tot samenwerking met de Nederlandse professor Rommert Politiek aan de Universiteit van Wageningen.
Studie in de VS
Professor Haring had blijkbaar al een brede interesse voor uitwisseling van studenten met andere landen. Enerzijds gaf hij de mogelijkheid aan buitenlandse studenten om in Göttingen te komen studeren en promoveren, en anderzijds stimuleerde hij Duitse studenten om elders in de wereld kennis te verwerven. Wilke: “Professor Haring vroeg of ik een studie wilde gaan doen in de Verenigde Staten over genetica en fysiologie aan de Universiteit in Madison, Wisconsin. Dat werd vanuit de VS gesponsord door Kellogg (bekend van de cornflakes), en de reis werd betaald door de Duitse Bondsregering. Ik nam het aanbod aan en in 1959 kon ik studeren aan de Universiteit van Wisconsin.
Het beviel mij daar zeer goed en ik had er wel willen doorgaan. Echter de voorwaarde van Kellogg was dat studenten slechts een jaar mochten blijven en dan weer terug moesten.” “Het was in een tijd dat boeren zeer geïnteresseerd waren in de ontwikkelingen in de VS en ik werd dan ook regelmatig gevraagd om er lezingen over te geven. Eén van die avonden was in Oldenburg voor een groep boeren en daar heb ik toen ook mijn vrouw leren kennen”, vertelt Wilke. “Ik had toen helemaal niets met koeien van doen, maar was toevallig net in dienst als secretaresse bij de ‘Landwirtschaftskammer van de regio Weser- Ems in Oldenburg’, vertelt mevrouw Wilke. Ze heeft zich vaktechnisch nooit met de veefokkerij bemoeid maar was des te meer gastvrouw voor de honderden internationale bezoekers die later in de hoogtijdagen het Osnabrücker Stamboek bezochten.
Met delegatie naar VS
Mede naar aanleiding van zijn lezingen over de fokkerij werd Wilke in de zomer van 1964 benaderd door directeur Günther Rath van het grotere KIstation in Hannover. Dat werd later Rinderproduktion Niedersachsen (RPN), en is inmiddels na diverse fusies bekend als Masterrind in Verden. “Op de DLG-tentoonstelling in Hannover kwam een Amerikaanse veefokkerijexpert, professor Boyton, op bezoek en ze wilden dat ik daarbij als tolk zou fungeren.
Tijdens dat gesprek werden ze totaal enthousiast gemaakt en werd besloten om met een kleine bestuursdelegatie naar de VS te reizen om met eigen ogen de fokkerij daar te bekijken.” Aan Wilke werd gevraagd de reis voor te bereiden en te begeleiden. Ook zijn directeur vond dat een goed plan. Vanuit het bestuur van het Osnabrücker stamboek werd daarnaast ook nog toestemming gegeven om van enkele Amerikaanse en Canadese stieren een paar honderd doses sperma te bestellen om dat als proef in te zetten. De delegatie werd een divers gezelschap en bestond uit directeur Gunther Rath en voorzitter Henning Beinsen van KI Hannover, Karl Bussart van een naburig KI-station ´Mittelweser´ en hobbyfokker en drankenfabrikant Garben. Samen niet de geringste personen. Bovendien werd vanuit het ministerie van Landbouw in Hannover de groep als officiële ´Keurcommissie´ ingeschaald, zodat men bij aankoop van sperma de stieren officieel mocht beoordelen.
Bezoek Pabst-farm
“De reis was eigenlijk slechts ter eerste informatie, en voerde onder andere naar de destijds beroemde Pabst-farm. Die veestapel zou worden geveild en daar was ook de driejarige Holsteinstier Pabst Ideal ingezet. De Hannoveranen waren enthousiast over het fokbedrijf met sterke, duurzame koeien waarin hoge melkproductie werd gecombineerd met goede vetgehaltes. Eveneens belangrijk was het indrukwekkende exterieur en goede uiers. Allemaal kenmerken waaraan in de Duitse fokkerij behoefte was. De delegatie was direct enthousiast en wilde het dier kopen. Maar dat kon toen alleen via een veilig die 6 weken later daar werd gehouden.
Eerste Holsteinstier voor 7.000 dollar gekocht
Na rijp beraad werd besloten dat men er maximaal 10.000 USD voor wilde betalen. Let wel, de toenmalige valutakoers was ongeveer 1:4, dus omgerekend 40.000 Duitse mark. In de VS werd de afhandeling geregeld door Dave Wieckelt, een Amerikaanse studievriend. Deze vriend volgde tegelijk met mij de opleiding die ik in Wisconsin had gedaan. Uiteindelijk werd de Holsteinstier duidelijk binnen de limiet gekocht voor 7.000 dollar”, vertelt Wilke.
Benieuwd hoe de Holsteinstier uiteindelijk in Europa is aangekomen? Maak gebruik van de actie onderaan deze pagina en lees het gehele artikel!
Foto Holsteinstier Pabst Ideal
Bijna ook tot verbazing van Dr. Wilke zelf, heeft hij zelf geen foto
van de stier die zo´n essentiële rol heeft gespeeld in de Duitse
Holstein-geschiedenis. Mevrouw Wilke zoekt in hun kelderarchief,
maar nee. En er worden direct meerdere telefoontjes gepleegd naar
mogelijke personen die iets zouden kunnen vinden. Uiteindelijk
stuurt een neef van Wilke een dag later een e-mail met daarin twee
foto’s van de stier. Eén als jonge stier nog in de VS en een foto van
de stier op latere leeftijd.
